Ιστορικό υπόβαθρο

Το λάβαρο της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας φέρει στο κέντρο τον δικέφαλο αετό, σύμβολο που εισήγαγε το 1057 ο αυτοκράτορας
Ισαάκιος Κομνηνός από την Παφλαγονία του Πόντου. Σύμφωνα με τους μύθους του τόπου καταγωγής του, ο δικέφαλος αετός —γνωστός ως Χάγκα—
ήταν μυθικό πλάσμα που προκαλούσε τρόμο, και οι άνθρωποι ζητούσαν την προστασία του. Οι δύο κεφαλές του στρέφονται προς την
Ανατολή και τη Δύση, υποδηλώνοντας τη γεωγραφική έκταση της αυτοκρατορίας.

Ο Θεόδωρος Λάσκαρης Α΄ (1204–1222) στη Νίκαια το τροποποίησε, ενώ ο Ιωάννης Γ΄ Βατάτζης (1222–1254)
πρόσθεσε σπαθί στο δεξί και υδρόγειο με σταυρό στο αριστερό πόδι του αετού, μεγαλώνοντας ταυτόχρονα τις πτέρυγες —
διαμορφώνοντας έτσι το σύμβολο που γνωρίζουμε σήμερα.